Llamada en espera
–Tengo sed, Berto.
[–>[–>[–>–¿Traigote agua del grifu?
[–> [–>[–>–Sed de sentíu, de belleza, de algo que nun se apague col móvil.
[–>[–>[–>
–¿Cómo ye, ho?
[–>[–>[–>–Creo que voi retirame unos díes a buscar silenciu.
[–>[–>[–>
–¿Vamos a Pola de Allande a comer repollu relleno?
[–>[–>
[–>–Nun entiendes nada. Siento la llamada.
[–>[–>[–>
–¿Otra vez los de Orange? Pesaos son… La madre que los parió.
[–>[–>[–>–Voi meteme a monxa.
[–>[–>[–>
–¿Que qué, ho?
[–>[–>[–>
–Sentí la lluz, Josialberto.
[–>[–>[–>
–Vaya. Pos baja la persiana, que me ta dando en tola cara.
[–>[–>[–>
–¡Veo mi futuro en un convento!
[–>[–>[–>
–¿Qué, ho?
[–>[–>[–>
–Silencio, oración, recogimiento…
[–>[–>[–>
–¿Otra vez, ho? Eso yá lo ficimos nel confinamiento.
[–>[–>[–>
–¡Escuché una voz interior, la señal divina!
[–>[–>[–>
–Eso pásanos por tragar como gochos y chanos namás cenar.
[–>[–>[–>
–Yo nací pa la vida contemplativa.
[–>[–>[–>
–¡Home va! ¡Qué me vas contar!
[–>[–>[–>
–Slow living espiritual: vestida de lino, despertándome al canto de los gallos, horneando pan para les hermanes…
[–>[–>[–>
–¡Pero si tú te alteras si el Wi-Fi tarda tres segundos!
[–>[–>[–>
–Nel conventu, si cai la conexón, ye porque Dios lo ha dispuesto.
[–>[–>[–>
–Di que sí, con dos cojones.
[–>[–>[–>
–Quiero vivir onde hai paz, silencio y pan casero.
[–>[–>[–>
–¡Tas guapa pa dir a maitines, si nun te levantes a les doce de la mañana pol paquete de Glovo!
[–>[–>[–>
–Nun puedo siguir contigo, Berto: Ateo, sportinguista y alérgico al inciensu.
[–>[–>[–>
–¿Tamos rompiendo?
[–>[–>[–>
–Non, vida. Esto nun ye una rotura, ye una ascensión.
[–>[–>[–>
–Nun me fales d’ascensu, Loli, que nun llegamos nin a playoff.
[–>[–>[–>
–¿Ves? Tu non puedes entender, ¡como nunca tuvisti fe!
[–>[–>[–>
–¿Cómo que non? Yo tenía fe en Borja Jimenez y mira qué cara pijo me quedó.
[–>[–>[–>
–Solo quiero atopar algo que me dea sentíu, Josialberto.
[–>[–>[–>
–¿Esto ye porque visti «Los domingos» o porque Rosalía te miró dende Tik Tok?
[–>[–>[–>
–Sentí’l vértigu de lo eterno, qué sé yo.
[–>[–>[–>
–¿Dempués de vieya, Lolina? ¡Dichosa Rosalía, cagonrós!
[–>[–>[–>
–¿Qué ye, ho?
[–>[–>[–>
–Que yá nun tas pa dar tumbos. De «Motomami» a «Monjamami».
[–>[–>[–>
–¡Calla un pocu, Berto! Si cantáresme gregorianu…
[–>[–>[–>
–Qué pena tou. Te conquisté cantando tonada y yá non te importo nada.
[–>[–>[–>
–Non yes tu, Berto, ye la llamada.
[–>[–>[–>
–Menos mal qu’esto se te pasa cuando Rosalía saque’l siguiente discu.
[–>[–>[–>
–¿Tú crees?
[–>[–>[–>
–¡Home, va! Si lu llama «Pecadora Reloaded», vuelves al reguetón en dos segundos.
[–>[–>[–>
–¡Qué non, Berto, que non! ¡Tengo sed de sentíu, de belleza!
[–>[–>[–>
–Hai que jodese cola «monjamanía». ¡Qué pereza! n
[–>[–>[–>[–>[–>[–>
www.maxirodriguez.net
[–>[–>[–>
Suscríbete para seguir leyendo
Puedes consultar la fuente de este artículo aquí